В свете возможной летней поездки в Калининград:
читать дальшеЗаплюшчу вочы : шолах мора
Штурхае мякка ў даўніну,
Пясок гарачы лезь крану –
Не, Кёнігрсберг, ты быў учора.
Паміж тваіх чырвоных дахаў
Тырчаць савецкія слупы
(Відаць, няздатны ці сьляпы
Такую шэрасьць забабахаў).
Ня тую мову ловіць неба
І адкідае зноў убок
(Яшчэ ніводзін абібок
Ня выракся чужога хлеба).
Стары завулак брукаваны
Скарыўся колам і нагам.
(І толькі сорам і туга
У грукаценьні прыхаваны).
Хоць соль, бурштын, магіла Канта
Твае цяпер і назаўжды,
Ты, пэўна, плачаш ад бяды,
Што стаў “радзімай акупантаў”.